Asociación de Acordeóns de Cedeira
Asociación de Acordeóns de Cedeira

Contacto:

Asociación de Acordeóns de Cedeira
Eirexa 10
15350 Cedeira

Teléfono: +34 639089618

Correo electrónico: cuxxa45@gmail.com

Nosas próximas citas

A Asociación de Acordeóns de Cedeira, estará presente na primeira semana de decembro, no concurso nacional de Arrasate (Euskadi) coa participación de 14 músecos cedeirenses. Dous quintetos Cámara 1 e 2, un dúo en Cámara 3 e nas Categirías A e C, Andrés García e Lara Labraña.Grandes trunfos para estos nen@s da Vila de Cedeira.

Por outra banda sigue a preparación musical a cargo de Xavier Díaz Carrasco de cara ao proxecto CEDEIRA EN CUBA, para agosto de vindeiro ano 2023. Esta preparación está subvencionada polo Concello de Cedeira. Tamén recibimos axuda do Concello para mercar un acordeón Pigini para uso de aqueles nen@s que non teñen medios para compralo eles mesmo, polo que queremos mostrar noso agradecemento ao Concello de Cedeira.

Nuestras próximas citas

La Asociación de Acordeóns de Cedeira, estará presente en la primeira semana de decembro, en el concurso nacional de Arrasate (Euskadi) con la participación de 14 músicos cedeirenses.

Es de resaltar la participación de dos quintetos en Cámara 1 y 2, un duo en Cámara 3 y en Categorías A y C, Andrés García y Lara Mencía Labraña. Grandes triunfos para estos músicos de la Villa de Cedeira.

Por otro lado continúa la preparación musical a cargo de Javier Díaz Carrasco de cara al proyecto CEDEIRA EN CUBA, para agosto del próximo año2023. Esta preparación está subvencionada por el Concello de Cedeira. También recibimos ayuda del Concello para comprar un acordeón Pigini para uso de aquell@s niñ@s que no tienen medios para compralo, por lo que queremos reflejar en esta web nuestro enorme agradecemento al Concello de Cedeira.

Asociación de Acordeóns de Cedeira nas redes sociáis

<a href="http://www.xuntos.info" target="_blank" title="Xuntos">Xuntos</a>

Ver todas las noticias

A historia do acordeón é curta pero rápida e intensa, de tal sorte que quen rexistrou o invento como acordeon en 1829, o austríaco Marck Muñichz, debeu abandonar os seus dereitos sobre o invento en 1835, debido aosnotables avances aos que fora sometido. Parece que a orixe europea dos instrumentos de lingüeta libre está nos órganos soprados orientais, que se estenderan por Rusia no século XVIII, aínda que non como instrumento popular.

O invento atribúese ao emperador chinés Nyu-Kwa, 3000 anos antes de Cristo (o
Sheng), aínda que a substitución de lingüetas de cana por metálicas é algo posterior. Baseándose na lingüeta simple, numerosos inventores elaboraron diferentes elementos.

 

O acordeón naceu na época romántica cando o órgano de boca asiático se introduciu en Europa. O órgano de boca constitúe o primeiro aerófono cuxo funcionamento se baseou no principio da lingüeta libre. A súa invención é atribuída ao emperador chinés Nyu-Kwa, no III milenio antes da nosa era, pero a substitución da lingüeta de cana pola lingüeta metálica dataría segundo algúns autores, duns 2.700 anos a. de C., durante o reinado do emperador Hang-se. O órgano de boca penetrou en Occidente na segunda metade do século XVIII en San Petesburgo. A partir de 1800 creouse unha familia completa de instrumentos de lingüeta libre metálica, especialmente o "Mundharmónika" de F.R. Buschman en Berlín en 1821 e despois a harmónica, o acordeón e o harmonio. Así encontramos os órganos de boca chinés Shëng e a forma máis evolucionado órgano de boca dos Khen.



 En 1810 aparecen diferentes órganos soprados occidentais, e Buschman, en Berlín, fabrica en 1821 a mundarmónika, da que deriva a coñecida harmónica, colocando unha serie de lingüetas en fila cada unha das cales produce unha nota distinta.

 

O ORGANETTO do cal deriva o acordeón, patentouno en Viena, o 6 de Maio de 1829, o austríaco CYRIL DEMIAN; (o 19 de xuño do mesmo ano, WHEASTONE en Londres crea a CONCERTINA) coa colaboración dos seus dous fillos. Carlo e Guido fabricantes de órganos e pianos no n.º 43 da C/. Mariahillstrasse en Viena, declararon ter descuberto un novo instrumento que rexistraron co nome de accordion. Así o decidiu no ultimo momento en lugar de chamalo Eoline ao terse utilizado este último nome en 1820 por Eschenbach para un nstrumento que inventara.  

Segundo Demian o “Accordion” consistía nunha pequena caixa sobre a cal se fixaron unhas lingüetas metálicas e un fol manexable doadamente e por iso sería desexado por viaxeiros e persoas visitantes do país.
Poden interpretarse marchas, cancións, melodías mesmo por ignorantes da música
despois dunha curta aprendizaxe.

O “Accordion” de Demian tiña cinco botóns que producían dous acordes cada un
deles, un ao abrir o fol e outro diferente ao pechalo. Era pois, un sistema bisonoro.

Dicía Demian "é un descubrimento ben acollido por viaxeiros porque pode tocarse sen axuda dunha segunda persoa".

O seu fillo, ao incorporar un pequeno fol, crea a andaolina. Pero foi Cyrill quen
se fixo coa patente, construíndo un instrumento dotado dun fol e cinco botóns, cada un dos cales, ao ser pulsado, producía dous acordes, un ao abrir e outro diferente ao pechar o fol. Estes dez acordes abondaban para acompañar numerosas cancións, sendo moi sinxelo o seu uso e aprendizaxe na música popular, sobre todo cando en 1831 Isoard Mathieu substitúe os acordes de cada botón por dúas notas individuais que se producían unha ao abrir e outra ao pechar o fol, é así dotado de dúas escalas diatónicas, o que dá lugar ao acordeón diatónico.

É en Francia o país que primeiramente acolle e perfecciona o acordeón (1831). En 1834, Foulón engade as alteracións, creando o primeiro acordeón cromático. A evolución do instrumento continúa e en 1854 Malhaús Bauer substitúe os botóns por teclas, creando o "acordeón a piano", ao que denominaban o "piano do pobre".

…………………………………………………………………………………………………………………………………………

La historia del acordeón es corta pero rápida e intensa, de tal suerte que quien registró el invento como acordeon en 1829, el austríaco Marck Muñichz, debió abandonar sus derechos sobre el invento en 1835, debido a los  notables avances a los que había sido sometido. Parece que el origen europeo de  los instrumentos de lengüeta libre está en los órganos soplados orientales, que  se habían extendido por Rusia en el siglo XVIII, aunque no como instrumento  popular.



El invento se atribuye al emperador chino Nyu-Kwa, 3000 años  antes de Cristo (el Sheng), aunque la sustitución de lengüetas de caña por  metálicas es algo posterior. Basándose en la lengüeta simple, numerosos inventores elaboraron diferentes elementos.

El acordeón nació en la época romántica cuando el órgano de boca asiático se introdujo en Europa. El órgano de boca constituye el primer aerófono cuyo funcionamiento se basó en el principio de la lengüeta libre. Su invención es atribuida al emperador chino Nyu—Kwa, en el III milenio antes de nuestra era, pero la sustitución de la lengüeta de caña por la lengüeta metálica dataría según algunos autores, de unos 2.700 años a. de C., durante el reinado del emperador Hang-si. El órgano de boca penetró en Occidente en la segunda mitad del siglo XVIII en San Petesburgo. A partir de 1800 se creó una familia completa de instrumentos de lengüeta libre metálica, especialmente el “Mundharmónika” de F.R. Buschman en Berlín en 1821 y después la armónica, el acordeón y el armonio.

Así encontramos los órganos de boca chino Shëng y la forma más evolucionada órgano de boca de los Khen.



En 1810 aparecen diferentes órganos soplados occidentales, y Buschman, en Berlín, fabrica en 1821 la mundarmónika, de la que deriva la conocida armónica, colocando una serie de lengüetas en fila cada una de las cuales produce una nota distinta. 

El ORGANETTO del cual deriva el acordeón, lo patentó en Viena, el 6 de Mayo de 1829, el austríaco CYRIL DEMIAN; (el 19 de junio del mismo año, WHEASTONE en Londres crea la CONCERTINA) con la colaboración de sus dos hijos. Carlo y Guido fabricantes de órganos y pianos en el nº 43 de la C/. Mariahillstrasse en Viena, declararon haber descubierto un nuevo instrumento que registraron con el nombre de accordion. Así lo decidió en el ultimo momento en lugar de llamarlo Eoline al haberse utilizado este último nombre en 1820 por Eschenbach para un instrumento que había inventado. Según Demian el Accordion consistía en una pequeña caja sobre la cual se fijaron unas lengüetas metálicas y un fuelle manejable fácilmente y por eso sería deseado por viajeros y personas visitantes del país. Pueden  interpretarse marchas, canciones, melodías incluso por ignorantes de la música después de un corto aprendizaje.

El accordion de Demian tenía cinco botones que producían dos acordes cada uno de ellos, uno al abrir el fuelle y otro diferente al cerrarlo. Era pues, un sistema bisonoro.

Decía Demian “es un descubrimiento bien acogido por viajeros porque puede tocarse sin ayuda de una segunda persona”.

Su hijo, al incorporar un pequeño fuelle, crea la andaolina. Pero fue Cyrill quien se hizo con la patente, construyendo un instrumento dotado de un fuelle y cinco botones, cada uno de los cuales, al ser pulsado, producía dos acordes, uno al abrir y otro diferente al cerrar el fuelle. Estos diez acordes bastaban para acompañar numerosas canciones, siendo muy sencillo su uso y aprendizaje en la música popular, sobre todo cuando en 1831 Isoard Mathieu reemplaza los acordes de cada botón por dos notas individuales que se producían una al abrir y otra al cerrar el fuelle, es así dotado de dos escalas diatónicas, lo que da lugar al acordeón diatónico.

Es en Francia el país que primeramente acoge y perfecciona el acordeón (1831). En 1834, Foulón añade las alteraciones, creando el primer acordeón cromático. La evolución del instrumento continúa y en 1854 Malhaús Bauer sustituye los botones por teclas, creando el "acordeón a piano", al que denominaban el "piano del pobre".

 


Versión para imprimir | Mapa del sitio
© Asociación de acordeóns de Cedeira